บทที่ 61 บทที่ 7 ซาลาเปาเป็นเหตุ

เรือยังคงล่องไปตามแม่น้ำสายใหญ่ไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รีบไม่ร้อน สวีหลงเยียนเบื่อกับการเล่นว่าวบนท้องฟ้าเสียแล้ว ยามค่ำดวงอาทิตย์เริ่มหม่นแสงลง บรรยากาศช่วงพลบค่ำช่างให้ความรู้สึกที่สบายใจไม่น้อย เขาหันไปมองเฟิ่งฟางเซียนที่ยืนเกาะขอบเรือมองดูทิวทัศน์รอบด้านด้วยสายตาซุกซน มุมปากของสวีหลงเยียนยกยิ้มอย่างเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ